Qi Quest is een praktijk voor acupunctuur, kruiden en Tuina massage. Chinese Geneeskunde is een wetenschap die naar het gehele lichaam kijkt. Preventief en voor het behandelen van acute en chronische klachten.
De keizer en de broccoli
“The enchanted broccoli forest,” de titel van mijn eerste vegetarische kookboek, is me altijd bijgebleven. Ik had het gekocht in een Amerikaanse tweedehands winkel in Tucson, Arizona, waar ik op bezoek was bij een vriendin. Aangezien ik het saaie Haagse Kookboek als referentie had, was dit handgeschreven, leuk geillustreerde boek een verademing. Sindsdien droom altijd een beetje weg er bij het zien van de groene stronken bij de groenteafdeling met haar fijn gemaasde bloemen.
Ruim 20 jaar en twee kinderen later vroeg Dr Li Jie tijdens een van de vele lessen over Chinese kruiden onze ogen te sluiten. We moesten bedenken wat we die avond gingen eten. Waar had ons lichaam op dat moment behoefte aan? De een noemde een bonenschotel, waar de ander zin had in een gebakken stuk zalm met spinazie. We moesten een voorstelling maken van de geuren van het avondeten, de maaltijd die we gingen eten. Zelfs met het inbeelden van de avondmaaltijd kwam het water in mijn mond. Het volgende moment kwam de bijl, waarmee we de maaltijd in voedingstoffen gingen opdelen. We moesten ondermeer aan omega3, vitamine C, Vitamine B 2 en calcium denken, plus er een beeld bij creëeren. Niets, er gebeurde helemaal niets, geen beeld, geen smaak. Van een rijke fantasie die de zintuigen prikkelde was totaal geen sprake. Dit was exact het punt dat mijn docent wilde maken. Door ons eten op te splitsen in de verschillende voedingstoffen gaat er een essentieel onderdeel verloren: de zintuigen worden uit de berekening gehaald en een lege huls blijft over. Door voeding onder te verdelen in alle op dit moment bekende voedingsstoffen wordt het plat. Alle zintuiglijke belevingen worden er uitgeslagen. Voeding wordt dan alleen cognitief benaderd, terwijl het lichaam en geest voedt.
Gelukkig komt de betovering bij het zien van een broccoli vanzelf weer naar boven. De broccoli die we eten behoudt haar betovering, door haar in al haar schoonheid als een geheel te zien. Tijdens de groei torent ze majesteitelijk uit boven de bladeren. ‘De bloeiende top van de kool’, de brocollo, het enkelvoud van broccoli, waarbij de kleinste bloem een mini versie is van een brocoliroosje, die onderdeel is van meerdere stronken, wat uiteindelijk allemaal samenkomt in de stronk, die wij kennen als een broccoli. Deze, zichzelf herhalende patronen, fractals, zien we overal om ons heen wanneer we goed kijken. De fijne mazen van een blad aan een boom, de longblaasjes in ons lichaam, het yin yang teken, waarbij het wit en zwart in de tegengestelde kleur wordt herhaald, wat eindeloos kan doorgaan.
Waar de broccoli als een soort observatie toren, boven de bladeren uit steekt, zo is ons hoofd de observatietoren die naar buiten kijkt. De zintuigen die in deze toren wonen, worden aangestuurd door de keizer, die in ons hart huist. Beter gezegd: de keizer is ons hart. Zolang zij op de troon blijft zitten en niet aan de wandel gaat is het rustig in het keizerrijk. De informatie over hoe het er in het keizerrijk aan toegaat komt binnen via de ogen, de oren, de geur en de smaak. De observatietoren observeert.
Wie zijn wij zonder onze zintuigen? Ons hart krijgt geen informatie over de buitenwereld binnen? Wat blijft er dan van ons over? Stel je voor, geen zicht, geen muziek, geen geur, noch smaak, noch tast. Het is de ‘keizer’, het hart, die waakt over de zintuigen. Via de observatietoren kijkt het hart naar buiten, die ons in verbinding brengt met onze omgeving. Dus ik roep uit volle borst: Lang leve de keizer, lang leve de broccoli.
Januari 2024